ปลิดความทุกข์

อย่าหลอกตัวเองว่าเราจะสามารถปลิดความทุกข์ออกไปจากชีวิตได้เหมือนที่เราเปลี่ยนเสื้อที่สกปรกด้วยเสื้อตัวใหม่
ชีวิตมีครั้งเดียว เราเปลี่ยนมันใหม่ไม่ได้เหมือนเปลี่ยนเสื้อ
ที่ทำได้คือ กลัดความทุกข์ไว้กับตัว
อยู่กับมัน ราวกับว่าเราได้ติดเข็มกลัดแห่งเกียรติมนุษย์เอาไว้ที่ใจเรา จิตวิญญาณมนุษย์ที่สามารถแบกรับความทุกข์ตรมไว้ได้ เราต้องยินดีปรีดาต้อนรับความทุกข์ เหมือนหาดทรายที่อยู่รอรับคลื่นสาดกระทบ จนเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน อยู่ตรงนั้นอย่างงดงาม 

อย่าหลอกตัวเองด้วยการเก็บกดความทุกข์ไว้ในใจ แล้วแสดงออกด้วยการฉาบรอยยิ้มบนใบหน้า นี่มันหาใช่รอยยิ้มที่ยินดีปรีดากับความทุกข์ไม่ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่ซ่อนความเก็บกดไว้ในใจ จงยิ้มอย่างจริงใจ ยิ้มอยากไม่เก็บกด ร้องไห้ออกมาดังๆเมื่อน้ำตาต้องการอิสรภาพ หัวเราะออกมาดังๆเมื่อเสียงแห่งความสุขอยากออกมาสูดอากาศนอกร่างกาย จงสบถออกมาดังๆ เมื่อเข้าใจแล้วว่าเราคือมนุษย์แสนชั่ว ที่อยากจะสบถใส่ความทุกข์ สบถและก่นด่าเพื่อที่จะทำความรู้จักกับความทุกข์และอยู่ร่วมกับมันได้

ชีวิตมนุษย์ต้องทนทุกข์ไปด้วยกัน และความรักเท่านั้นที่จะเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงความทุกข์ให้ทนอยู่ไหวในใจเรา